# *मोती_मॅनेजमेंट_गुरू*

मुंबईच्या नरिमन पॉईंट भागातले #मनोरा हे आमदार निवास तुमच्या पैकी किती लोकांनी पाहिले आहे ? 14 मजल्याचे एक याप्रमाणे 4 टॉवरची वरून पाहिले तर ताजमहाल सारखी भासणारी बिल्डिंग म्हणजे हे आमदार निवास. प्रत्येक मजल्यावर 6 ब्लॉक. म्हणजे एकूण 336 ब्लॉक. या प्रत्येक ब्लॉक मध्ये आमदार, त्यांचा pa, बॉडीगार्ड, ड्रायव्हर असे किमान 5 याप्रमाणे जवळपास 1500 लोक कायम राहणारे. याशिवाय राज्याच्या विविध भागातून दररोज मुंबईत मंत्रालय, शासकीय आणि व्यक्तिगत कामासाठी येणारे असंख्य लोक....ज्याची मोजदाद ही करता येणार नाही.

4 टॉवरच्या मध्यभागी सेंट्रल ac असलेली भव्य कॅन्टीन.... जनरल स्टोअर्स, सलून, लॉन्ड्री सह दैनंदिन लागणा-या सर्व वस्तू मिळण्याची दुकाने.. हे सगळं सांगण्याचा प्रपंच वेगळाच आहे....

या बिल्डिंग च्या गाड्या जाण्यासाठी असलेल्या out गेट आणि पायी जाण्यासाठी असलेल्या in गेटच्या समोर  एका मोठ्या झाडाखाली असलेली मोतिची चहाची टपरी....या मोती कडे जो चहा मिळतो तसा चहा मुंबईत तुम्हाला कोठेच मिळणार नाही. भव्य कॅन्टीन मध्ये सवलतीच्या दरात चहा मिळत असला तरी या मोतीच्या चहाची चव त्याला नाहीच, त्यामुळेच या 336 ही ब्लॉकला चहा जातो तो याच मोती कडचा...

अगदी सकाळी 6 पासून ते रात्री 8 पर्यंत... नेहमी चहासाठी वाजणारी स्टोव्हची भरभर आणि आजूबाजूला 20-50 चहाच्या प्रतीक्षेतील ग्राहक....

मला हा मोतीचा चहा तर आवडतोच पण माझ्यावर खास प्रभाव पडला तो या मोतीच्या मॅनेजमेंट च्या स्किलचा....

उत्तर प्रदेश किंवा बिहारचा असलेला हा मोती भैया , नावाशिवाय कोणालाच काही माहिती नाही. 4 भाऊ, कोणालाही मोतीच म्हणा, हा साब बोलो क्या दु , हेच प्रत्येकाचे उत्तर,... एक चहा बनवत असतो, एक तिथेच फक्त मस्का पाव विकत असतो तर तिसरा पैसे आणि ऑर्डर घेत असतो... चौथा गावी असतो,.. दर 3 महिन्याला त्यांच्या ड्युटी बदलत असतात, एक गावी जातो तर आज पैसे घेणारा, ड्युटी बदलली की पाव विकताना दिसतो आणि पाव विकणारा चहा बनवताना दिसतो....

बर भांडवल काय तर फक्त मोठा स्टो, पिण्याच्या पाण्याची सोय नाही, वेगवेगळ्या चहाचे 10-20 थर्मास, आणि 100 एक काचेचे ग्लास.... एक साधा 1500 रु चा फोन, त्या फोनवर 336 खोल्या मधून येणा-या ऑर्डर घ्यायच्या, ना कोणती नोंदवही की काही रेकॉर्ड, आला फोन की ऑर्डर रेडी, .... बर या मोतीला या 336 खोल्या मधील माणसाच्या आवडी निवडी इतक्या तोंडपाठ की , समजा मी फक्त - मोती B -45 म्हणायला अवकाश की तो , हा साब, एक दूध, एक कॉफी , 2 चाय एक ब्लॅक टी बराबर का म्हणून आपल्याच आपली ऑर्डर सांगणार... जास्त काही बदल असला की सांगायचा, वर तो न चुकता साब, मस्का पाव भी भेजू क्या विचारणार.... गावाकडून येणा-या माणसांना या मस्का पावचे मोठे आकर्षण.... कारण ते कॅटीन मध्येही मिळत नाहीत आणि गावीही नाही, पाव भेजो म्हटल की, चीज , जाम लगावू क्या म्हणून इच्छा नसतानाही अतिरीक्त 2 रु चा पाव 20 रु ला गळ्यात घालणार...

चहा घेऊन येणारे up , बिहारचेच पोर असावेत, चौदा मजले दिवसातून किती तरी वेळा खाली वर करताना अजिबात कंटाळत नाहीत, तुमचा चहा संपेपर्यंत तिथेच बाहेर थांबतील, रिकामे ग्लास आणि बिल नगदीच घेवून जातील... कारण रिकामे ग्लास पुन्हा परत येत नाहीत असा त्यांचा अनुभव, तर रोज माणसे बदलत असल्याने बिल फिर दूगा म्हणावे तर बाद मे मिळते नही साहब म्हणणार..... आणखी एक म्हणजे 20 रु चा फक्त एक चहा घेतला आणि आपण 2 हजारांची नोट दिली तरी 1980 रु चे चिल्लर तयारच.... पण चिल्लर अभावी 20 रु बाकी ठेवणार नाहीत आणि छुटा नही है म्हणून चहाची ऑर्डर ही नाकारणार नाहीत.....

दर 2 दिवसाला मनपाचे अतिक्रमण हटाव पथक आणि पोलिसांची गाडी आली की त्यांचे स्टोव्ह जप्त, पण धंदा बंद नाही ठेवणार, तिथेच लपवून ठेवलेला दुसरा स्टोव्ह काढणार आणि पुन्हा व्यवसाय सुरू.....

परवा मुंबईत 2 हजार ची नोट टॅक्सीचे भाडे देण्यासाठी दिली, त्याच्याकडे चिल्लर नाही. 2 हजारांची नोट घेऊन 10 ठिकाणी फिरलो, कोणीच चिल्लर द्यायला तयार नाही, अगदी गरज नसतांना 100 रु ची खरेदी करायची तयारी दाखवूनही आपले मराठी व्यावसायिक चिल्लर द्यायला तयार होईनात, शेवटी मदतीला आला तो मोतीच.. फक्त साब एक चाय पिके जावो, अद्रक वाली बनायी है, आपकी fev, म्हणत चहा घ्यायला लावला आणि 1980 रु परत दिले....

*किती लहान लहान गोष्टीतून व्यवसायाचे मॅनेजमेंट शिकायला मिळते ना ?*

तर मग कधी येताय ,मोतीचा चहा प्यायला आणि मॅनेजमेंट शिकायला ....

Happy birthday यारा

रोहित नावाचा माझा एक खूप जिवलग मित्र आहे आज त्याचा वाढ दिवस त्याच्या बद्दल लिहिलेल्या चार ओळी

*रंगुनी रंगात सा-या*
*रंग माझा वेगळा*
*गुंतूनी गुंत्यात सा-या*
*पाय माझा मोकळा*

हे स्टेटस कोणाचे आहे माहीत का , आपला मित्र रोहितचे, अगदी असाच आहे तो या चार ओळी सारखा...

*रंगुनी रंगात सा-या*
*रंग माझा वेगळा*
*गुंतूनी गुंत्यात सा-या*
*पाय माझा मोकळा*

सगळ्या रंगात मिसळूनही, स्वतःचा रंग वेगळा ठेवणारा, अन गुंत्यात गुंतूनही पाय मोकळा ठेवणारा ... *नाही तर आम्ही* 😜😜😜  असो आजचा तो विषय नाही...

साधारण 8 वर्षांपूर्वी मी मुंबईत pa म्हणून काम करण्यास सुरुवात केल्यानंतर माझ्या सारखाच मुंबईत पहिल्यांदाच आलेला आणि नवखेपणामुळे चाचपडत काम करतांना भेटलेला एक तरुण,  चॉकलेट बॉय सारखा दिसणारा ,  पाहता क्षणी कोणत्याही मुलीने *प्रेमात* पडावे असा चुणचुणीत मुलगा म्हणजे  Rohit..... तसा मी मुलांच्या प्रेमात पडत नाही तरी ही याच्या प्रेमात पडलो ....

कदाचित दोघेही नवीन अन दोघांनाही एकमेकांच्या मदतीची गरज असल्याने इतक्या पटकन मैत्री झाली अन ती इतक्या घट्ट मैत्रीत कधी रूपांतरीत झाली की समजलेच नाही.

अतिशय हुशार, कामात स्मार्ट अन चुणचुणीत , सर्व विषयाची update माहिती असलेला आणि प्रचंड टेक्नोसावी असलेला हा मित्र ..... लाजरा , बुजरा प्रचंड समंजस ....
इंग्लिश  movie प्रेमी 😜

E tv न्यूज चा हातात बुम घेऊन हैदराबाद ला पत्रकारिता केलेला जुना पत्रकार, उत्कृष्ट लेखक, कलाकार, सायकल , ट्रेकिंग प्रेमी ... चांगला pa...आणखी काय काय वर्णन करू ना....

 मुंबई , नागपूरला दोघेही असलो आणि  किती हि कामात buzy असलो तरी रात्रीचे जेवण सोबतच घ्यायचे हा आमच्या मैत्रीतील अलिखित नियम 7 वर्षांपासून कधी मोडल्या गेला नाही.....

अनेकदा सकाळच्या morning walk पासून ते रात्री एकत्र मुक्काम करतांना 24 तास सोबत राहूनही  पुन्हा सकाळी निरोप घेताना या वेळी काही तरी बोलायचे राहूनच गेले अन यावेळी जरा वेळ कमीच मिळाला हि भावना कायम असते....

मैत्रीत आडपडदा असू नये म्हणतात... आमच्यात तसा अजिबातच नाही...  स्वतः पेक्षा कदाचित एकमेकांबद्दलची जास्त माहिती असणारी अन ओळखणारी आमची जोडी......

आज या प्रिय मित्राचा वाढ दिवस त्या बद्दल एकाच ओळीत शुभेच्छा द्यायच्या झाल्या तर एकदा ओळीत ....

# *तेरे_जैसा_यार_कहाँ*
 *कहाँ ऐसा याराना*

#आज_जागतिक_डावखुरा_दिवस;

मी पण डावखरा , त्यामुळे आपल्या ग्रुप मध्ये कोणी डावखरे ( हाताने - विचाराने नाही ) असतील तर त्यांचे अभिनंदन आणि शुभेच्छा  !!!  आपल्या  समाजात डावखुरा म्हटले की जरा डाव्या नजरेनेच पाहिले जाते , म्हणून असेल कदाचित माझ्या  आई वड़ीलांनी मी डावखुरा होवू नये यासाठी माझ्या डाव्या हाताच्या सवयी मोडण्याचा प्रयन्त केला,  पण बाल मनावर ज्याची बळजबरी केली जाते त्याचे उलट आकर्षण वाटायला लागते, माझे ही तसेच झाले, जेवण आणि लिखाण सोडता माझ्या डाव्या हाताने काम करण्याच्या सवयी काही बदलल्या नाहीत, लिखानाची सवय पाचवी ला डाव्या वरुण उजव्या हातावर आली पण त्यामुळे आज पर्यन्त अक्षराला काही वळण लागलेच नाही, पण मी डावखुरा आहे याचा नेहमीच अभिमान वाटतो , डावखुरा व्यक्ति समाजात आपली वेगळी ओळख निर्माण करतो आशी माझी धारणा. अमीताभ बच्चन पासून ते अनेक दिग्गज आमच्या डावखु-या जातकुळीचे याचाही वेगळाच अभिमान. डावखु-या व्यक्तिना सुलभ जाणा-या वस्तु आज ही स्वतंत्र बनवल्या जात नाहीत, कात्री नेहमी उजव्या मानसाच्या सोईने बनवली जाते, असो

#हम_है_सबसे_अलग

याचा मात्र डावखुरा म्हणून अभिमानच वाटतो ...

#internationlefthandday

#लग्नातील_गमती_जमती

#मारोती #भाग_4

ही लग्नातली गंमत पण आम्ही बॅचलर आणि लग्नाळू गँगचे सदस्य असतांनाचीच...एका मित्राच्या बहीणीचे लग्न होते...
मुलाकडचे व-हाड आले त्यांच्या मागेपुढे करण्यात आम्ही व्यस्त...व-हाडातील एक काका कम आजोबा जास्तच आखडू...हे करा ते करा, ही सोय का नाही, ती सोय का नाही म्हणून आल्यापासून कचकच...मुलीकडचे पाहुणे म्हणून गुमान सहन करत होतो तसतसा त्याला चेव चढू लागला...सगळ्यांच्या डोक्यात जाऊ लागला...पण सगळे गप्प

रात्री शेवंती मिरवणूक निघाली... मुलीकडचे म्हणून आम्ही नाचायचा प्रश्न नव्हता... पण नवरदेव मुलाला आमची गँग चांगला डान्स करते माहीत होते, त्यांनी गळ घातली , नाचलेच पाहिजे...त्याचा आग्रह कसा मोडणार...आम्हाला पण ती हौस होतीच...नाही हो करत तुम्ही करा सुरू शेवंती,  आम्ही आलोच म्हणून कट मारला अन पोटाच्या टाकीत पेट्रोल टाकून आलो,

शेवंती सुरू झाली... लग्नाची मोठी तारिख असल्याने घोडा मिळालाच नाही, नव-या मुलाला मित्राच्या नव्या को-या #मारोती
800 गाडीत बसवले...मारोतीच्या पाराकडे शेवंती निघाली, dj वर डान्स सुरू होता पण त्यात उत्साह नव्हता , आम्ही आलो आणि नूर पालटला, नागीण डान्स सुरू... दे दनादण... ते आम्हाला त्रास देणारे काका कम आजोबा गाडीबरोबर हातात काठी , जाकीट, डोक्यावर फरची शाही टोपी घालून जशी काय यांचीच मिरवणुक सुरू आहे अशा थाटात चालत होते... एका मागे एक गाणे, शेवंती पुढे जाईना...त्या काकाचा आता संयम संपला, अरे चला लवकर उशीर होत आहे असा घोषा लावला.. कोणालाच ऐकू येईना आणि एकूण पण कोणी ऐकेना ...

त्या काकाने एकाला बाजुला घेतलं तो आपल्या ग्रुप चा वैभव होता , ते काका अरे पोरा ...ए पोरा, कुठे आहे मारुती .. वैभवची गाडी जोरात होती... त्याने मारोती कार दाखवली...काका चांगलाच चिडला...वैभव ला इतकी चढली होती की मारुती कार चा आवाज काढत डॉररर दर्र्रर्रर्र करत पळाला😂😂

आता त्या काकाने दुस-या मित्राला जवळ ओढले तो आपला जितु होता...ए पोरा, कुठे आहे मारुती , जितु - कोण मारुती, कुठला मारुती राव😂 ते बघा ते नागीण डान्स करत आहे
चला तुम्ही पण करा, मैं नागीण नागीण😂 करत जितु त्यांच्या समोरच नाचू लागला... म्हातारा जाम चिडला...

तीस-याला विचारले, अरे मारोती कुठे आहे, तो - कसला मारुती काळा का गोरा😂😂 .…म्हातारा आ वासून पाहू लागला... त्याने काठी उगारली तसा तो मित्र पळाला...

आता त्याने मला पकडले.. अरे मारोती मंदिर कुठे आहे,
मी - मंदिर तिकडे आहे लांब पण त्यात मारोती नाही...
म्हातारे काका - काय ?  मी -अहो , मारोती तिकडे नाचत आहे...

आता त्यांचा संयम पूर्ण सुटला, शेवटचा प्रयत्न म्हनून त्यांनी सुहास ला जवळ ओढले.. मारोती कुठे आहे रे...  मारुती नाव ऐकलं कि सुहास रडायला लागला ....मायला ...
आज शनिवार, मारुती चा वार, आणि मी पिलो😂😂...

तो म्हातारा तणतण काठी आपटत निघून गेला... आमच्या या खेळात एकाची म्हणजे सम्या ची फरफट होती बिचारा अरे ऐका रे ... चला रे करत होता... कारण लग्न त्याच्या बहिणीचे होते...

#लग्नातील_गमती_जमती

#भाग 3 #गजरा

ही पण गंमत लग्नातीलच...त्यावेळी आम्ही कॉलेज कुमार होतो ( लग्नाळू तर आम्ही लहानपणापासुनच , शक्य असते तर बाल विवाहही केला असता ☺️) मित्राचे, मित्राच्या घरचे किंवा नातेवाईकाच्या घरचे लग्न म्हणजे आमच्यासाठी पर्वणी... 8-15 दिवस धमाल करण्याचे आणि भागवायचे दिवस...लग्नाआधी 8 दिवस आणि नंतर आमचा मुक्काम पोस्ट म्हणजे लग्नघर...

अगदी लग्न पत्रिका वाटपा पासून ते घरातील लाडू बांधण्यापर्यंतच्या , रुखवत तयार करण्यापासून ते नागीन डान्स करण्यापर्यंत सर्व कामात सक्रिय... हक्काचे सांगकामे मिळाले म्हणून त्या घरातील सर्वांच्या तोंडातही आमचेच नाव...15 दिवसाच्या मुक्कामा मुळे घरातील सर्व नातेवाईकांच्याही चांगल्या ओळखी व्हायच्या...

तर 8 दिवसाची सोय ते सोय आणि जमले तर एखाद्या ती चा शोध हा आमचा अशा लग्नात सक्रिय राहण्याचा उद्देश.... तर लग्नाच्या आदल्या रात्री आमचा एक प्लॅन फिक्स असायचा... महिला मंडळाला लागणा-या गज-यासाठी घरातल्या कारभारी माणसाकडून एकदाच 100-200 गज-याचे पैसे घ्यायचे... पुन्हा स्वतंत्रपणे काकू, ताई, मामी, मावशी यांना गाठून तुम्हाला गजरे आणायचे का म्हणून त्यांच्याकडून ही एकाने गपचुप पैसे जमा करायचे.... तर काका , मामा, दादा यांनाही वेगळे गाठून काकू, मावशी ताई ला गजरे आणायचे म्हणून त्यांच्या कडून ही पैसे घ्यायचे.... आता लग्न कार्य म्हटले की गज-या सारख्या गोष्टीला पैसे द्यायला कोणीच नाही म्हणायचे नाही...उलट अगदी आनंदाने पैसे मिळायचे... गजरा एक आणि पैसे तिघांकडून ...राहिलेल्या पैशात आमचे 8-15 दिवस गाडीतल्या पेट्रोलची आणि पॉकेट मनीची सोय व्हायची....

अशाच एका लग्नात मी असेच काकु, मावशी, ताई ,माई , अक्का करत पैसे जमा केले... काका, मामा, दादा कडून पैसे जमा करायची जबाबदारी सुहास वर सोपवली... तर समीरने घरातल्या मुख्य माणसाकडून 200 गज-याचे पैसे घेतले...ठरल्याप्रमाणे प्लॅन यशस्वी झाला... लग्नानंतर फोटो सेशन सुरू झाले... मुलाच्या एक मामी गज-यामुळे खुपच उठून दिसत होत्या... सुंदर बायकोकडे पाहात मामा मुड मध्ये येत चल ग एक फोटो काढून घेऊ म्हणून मामीला फोटोग्राफर कडे घेऊन गेले... फोटोसेशन सुरू असतांनाच मामा बोलले...गज-यामुळे तू खूप सुंदर दिसू लागली आहेस...खास मागवले मी तुझ्यासाठी...

तसा मामीचा मुड बीघडला...रागात येत हो म्हणे मी मागवले...15 वर्षात कधी एक गजरा तरी आणायचे माहीत आहे का ? ...मीच प्रशांतला सांगून गजरे आणले आहेत...मामी उतरल्या...

मामीचे उत्तर एकूण मामाला धक्काच बसला...अग मिच सुहासला सांगून गजरे आणले - मामा

मामी पुन्हा चिडत - चला जा, खोटे बोलू नका मला नाही काढायचा तुमच्यासोबत फोटो आणि बिटू...म्हणत तणक्यात निघून गेल्या...

केविलवाणे झालेले मामा... सुहास अरे सुहास करीत लग्न मंडपात सुहासला शोधत फिरत होते... सुहास त्यांना आज पर्यंत पुन्हा भेटलाच नाही.... आताही ते मामा जेंव्हा जेंव्हा परळीला येतात तेंव्हा तो लबाड सुहास कुठे आहे रे म्हणत त्याची आठवण काढीत असतात.

#भाबड्याचे_भन्नाट_किस्से

#लग्नातील_गमती_जमती

माझ्याच लग्नातील गोष्ट , 2 दिवस सोहळा अतिशय हसत, खेळत ,उत्साहात आणि आणि आनंदात सुरू होता....निरोपाची वेळ झाली...सगळे पाहुणे गाडित बसायच्या तयारीत...अचानक माईकवर लेक चालली सासराला गाणे लागले, सगळा मुड बदलला ...ती ( म्हणजे आमची बायको Vaibhavi ) पाहुण्यांचा निरोप घेत रडायला लागली...माहेरची सर्वच मंडळी इमोशनल झाली ...आता दुसरे गाणे लागले ...बाबूल की दुवाये लेती जा... पुन्हा रडणा-यांची संख्या वाढली आणि वेगही... वैभवी तर एकायलाच तयार नाही... हळूच एका मुलाला कानात सांगीतले जा रे ती गाणी बंद कर... चमत्कार झाला ...गाणी बंद झाली तसा मुड बदलला... रडण्याची गती कमी झाली....वातावरण बदलू लागलं तसं नेमके बँड वाले तडमडले... पुन्हा तेच गाणे... बाबूल की दुवाये लेती जा.. लेक चाचली सासरला....आणि पुन्हा निरोप आणि रडायचा कार्यक्रम सुरू झाला... काही केल्या तिचे  पाऊल पुढे पडेना... गाडयात  बसलेली व-हाडी मंडळी कंटाळली...मी ही वाट पाहून रडवेला झालो....दोघेही गाडीत बसलेलो तरी गाडी पुढे निघेना.... डोक्यात एक आयडिया आली.. समोर तिची एक मस्तीखोर मैत्रीण उभी होती... तीची आणि माझी ट्युनिंग चांगली जमायची... आँखो ही आँखो मे बात हो गयी... न बोलता काय करायचे समजले.... ती गाडी जवळ आली....वैभवी एक मिनिटं खाली ये म्हणून तिला गाडीखाली उतरावयाला लावले... काय होत आहे हे कोणालाच समजले नाही.....वैभवी उतरली...तशी ती गाडीत माझ्या बाजुला येऊन बसली अन म्हणाली... वैभवी तू बस इथेच रडत...मीच जाते भाऊजी सोबत.... चलो हो भाऊजी म्हणाली... अन ड्राइवर ने स्लेफ मारताच वातावरण बदलले... इतका वेळ रडून रडून लाल झालेले डोळे पुसत वैभवी मैत्रिणीवर चक्क ओरडली...ये शहाणे चल उत्तर खाली...सगळेच पाहुणे आता मोठं मोठयाने हसायला लागले... ती मैत्रीण खाली उतरली आणि आता मैत्रिणी मैत्रिणीची गळाभेट होऊन रडा पडी सुरू झाली तसे मी म्हणालो.... असं करू या तुम्ही दोघीही चला... अन गाडीत रडत बसा म्हणे... तसे पुन्हा सर्व पाहुणे हसायला लागली...अन हसत हसत आम्हाला निरोप दिला....

#दिलवाले_दुलनिया_ले_गये

#लग्नातील_गमती_जमती

#भाग_2

#हो_हो_नाही_चल_फूटा

ही गंमत जमत लग्नातली नाही तर थोडी लग्नाच्या आधीची आहे. पण लग्नाचीच आहे. मी सुहास, समीर , वैभव हे आपल्या ग्रुपचे सदस्य आम्ही एकाच वयाचे, एकाच गावातील अन एकाच वर्गातील...14 वर्षांपूर्वी आम्ही सगळे एकाच #लग्नाळू_गँग चे सदस्य....सर्वांचे वधू संशोधन एकाच काळात सुरू होते... कोणाचे आधी होते यात आमची स्पर्धा लागलेली.... कोणालाही मुलगी पहायला जायचे असले की मित्र म्हणून सगळे सोबतच जायचो.... अनेकदा मला पाहायला गेलेली मुलगी सुहासला आवडायची तर कधी समीरला पाहायला गेलेली मुलगी मलाच आवडायची... आमच्याकडे एक तर आई वडील आधी मुलगी पाहून यायचे नंतर आम्ही जायचो किंवा आम्ही आधी जायचो नंतर घरची मंडळी मुलगी पहायला जायचे.… एक दिवस असेच मला मुलगी पाहायला मी व सुहास गेलेलो... दोघांनीही जीन्स, छान चेक्सचा शर्ट...गॉगल आणि  perfume मारून गेलेलो... घरात प्रवेश केला.... थोड्या इकडच्या तिकडच्या गप्पा झाल्या... मुलगी पोह्याच्या प्लेट घेऊन आली.... तिच्या पाठीमागे तिची मैत्रीण ... दोघीही सुंदरच होत्या... पण मला तिची मैत्रिणीच जास्त आवडली.... पोहे संपले अन चहा आला...ती समोर खुर्चीवर बसलेली....पाठीमागे तिची मैत्रीण उभी.... माझी नजर त्या मैत्रिणीवरच जास्त... बाजूला बसलेल्या सुहासच्या  कानात हळूच कुजबुजलो ... सुहास यार मायला मला त्या मुलीपेक्षा तिची मैत्रीणच खास वाटत आहे.... भिंतीला कान असतात हे माहीत होतं पण त्या घरात वा-यालाही कान होते का काय माहीत नाही...किंवा त्या मुलीचा sixth सेन्स तरी चांगला असावा...तिला आमचे बोलणे ऐकू तरी गेले असावे किंवा तिने अंदाज तरी  काढला असावा... माझे सुहासच्या कानातील बोलणे संपते ना संपते तोच ती मुलगी वीज चमकावी तशीच ताडकन उभी राहिली...अन आमच्यावर अक्षरशः तळपळीच... ओ मिस्टर.... तुम्हाला मी आवडले नाही काय ? मला पण तुम्ही नाही आवडलात...समजलं का ? आणि तुम्हाला जशी माझी मैत्रीण आवडली तसच मलाही तुमचा मित्र आवडू शकतो...

मला तर काय होतंय हे समजलंच नाही...सुहासचे मात्र तिच्या बोलण्याकडे पूर्ण लक्ष...मलाही तुमचा मित्र आवडू शकतो...हे वाक्य ऐकताच त्याच्या मनात लड्डू फुटला... त्या प्रसंगात ही एरवी लाजरा बुजरा असणारा सुहास मोठयाने ओरडला...हो , हो चालतय की... मला चालेल की.... तशी ती बिजली ची तार पुन्हा सुहासवर कडाडली... ओ मिस्टर ...काय ओ काय...काय चालतय तुम्हाला ... म्हणे मला चालेल...चला फुटा येथून....

कसाबसा राहिलेला चहा संपवून आम्ही त्या घरातून धूम ठोकली..ती यापुढे मुलगी पहायला जातांना मित्रांना सोबत घेऊन जायचेच नाही हा निश्चय करूनच....

#भाबड्याचे_भन्नाट_किस्से